ពុទ្ធបរិស័ទចំណុះជើងវត្តអម្ពវនារាម ហៅវត្តស្វាយសាច់ភ្នំ ឃុំស្វាយសាច់ភ្នំ ស្រុកស្រីសន្ធរ ខេត្តកំពង់ចាម ចង់ឱ្យស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធបញ្ចូលព្រៃឈើនៅក្នុងទីវត្តអារាមមួយនេះ ជាតំបន់ព្រៃអភិរក្សមួយដើម្បីងាយស្រួលថែរក្សាទុកសម្រាប់ក្មេងជំនាន់ក្រោយ។ ក្រៅពីនេះ ពួកគាត់ចង់ឃើញនៅតាមវត្តអារាមនានា និងនៅតាមសាលារៀន ដែលមានដើមឈើស្រាប់ គប្បីនាំគ្នារក្សាទុកឱ្យបានគង់វង្សនិងខិតខំដាំបន្ថែមទៀត។
ពលរដ្ឋនៅឃុំស្វាយសាច់ភ្នំ មើលឃើញថា ព្រៃឈើមានសារសំខាន់ណាស់សម្រាប់ជីវិតរស់នៅរបស់មនុស្ស និងសត្វ។ សារសំខាន់ទាំងនោះ ដូចជាការទប់ស្កាត់បម្រែបម្រួលអាកាសធាតុ ជួយស្រូបកម្ដៅ និងស្រូបយកទឹកភ្លៀង។ លើសពីនេះ ជួយឱ្យផ្ទៃដីមានសំណើម ទប់ស្កាត់ខ្យល់ព្យុះ និងជាជម្រកសម្រាប់សត្វបក្សី និងប្រភេទសត្វព្រៃផ្សេងទៀត។
លក្ខណៈពិសេសរបស់ព្រៃឈើដូច្នេះ ទើបប្រជាពលរដ្ឋគណៈកម្មការវត្ត ព្រមទាំងព្រះចៅអធិការវត្តស្វាយសាច់ភ្នំ នាំគ្នាថែរក្សាគម្របព្រៃឈើនៅទីវត្តអារាមនេះ ដែលមានដើមឈើធំៗ ប្រៀបបានទៅនឹងដើមឈើនៅតំបន់ព្រៃឡង់។ ដើមឈើធំៗទាំងនោះ មានដូចជាដើមឈើទាល ដើមគគីរ ដើមគីនីន ដើមម៉ៃសាក់ ហើយពួកគាត់បាននាំគ្នាដាំកូនឈើផ្សេងៗទៀត ដូចជាដើមគ្រញូង បេង នាងនួន និងសុក្រំ ជាដើម។
គណៈកម្មការវត្តស្វាយសាច់ភ្នំ លោក នាង ម៉ក់ មានប្រសាសន៍ថា ពួកគាត់រីករាយក្នុងការថែរក្សាព្រៃព្រឹក្សានៅទីវត្តអារាមមួយនេះ ដែលបានបន្សល់ទុកពីដូនតាមក។ លោកបន្តថា ព្រៃឈើមានសារសំខាន់ណាស់សម្រាប់ជីវិតមនុស្ស សត្វ ព្រមទាំងអាចបង្ហាញដល់ក្មេងជំនាន់ក្រោយឱ្យស្គាល់ប្រភេទឈើផ្សេងៗ និងអាចពន្យល់យុវជនឱ្យដឹងពីគុណប្រយោជន៍របស់ព្រៃឈើ៖ «ខ្ញុំខំប្រឹងថែទាំព្រោះព្រៃឈើនេះ ជាសម្បត្តិកេរ្តិ៍ពីដូនតាមក ហើយខ្ញុំដឹងក្តីមកឃើញព្រៃឈើហ្នឹងមានធំៗ»។
គណៈកម្មការវត្តដដែលកាន់តែត្រេកអរបន្ថែមទៀត ក្រោយពេលវត្តស្វាយសាច់ភ្នំ ត្រូវបានខាងក្រសួងវប្បធម៌ និង វិចិត្រសិល្បៈ ដាក់បញ្ចូលជាសម្បត្តិបេតិកភណ្ឌរបស់ជាតិ កាលពីឆ្នាំ២០១៤ ហើយជាផ្នែកមួយអាចរក្សាព្រៃឈើទាំងនោះឱ្យនៅគង់វង្ស គេចផុតពីការកាប់បំផ្លាញបាន។ ជាងនេះទៀត លោកចង់ឱ្យមន្ត្រីពាក់ព័ន្ធបញ្ចូលតំបន់ព្រៃឈើទាំងនេះ ជាតំបន់អភិរក្ស និងចង់ឃើញនៅតាមវត្តអារាម ឬសាលារៀនទាំងអស់នាំគ្នាថែរក្សាដើមឈើដែលមានស្រាប់ ព្រមទាំងខិតខំដាំដើមឈើឡើងវិញឱ្យបានកាន់តែច្រើន។
ផ្ទៃដីព្រៃឈើស្ថិតនៅក្នុងបរិវេណវត្តស្វាយសាច់ភ្នំ គឺមានទំហំប្រមាណ ៧០ហិកតារ ដោយមានដើមឈើតូចធំ ដុះស្រោង និងអមដោយសំឡេងសត្វបក្សាបក្សីយ៉ាងអឺងអាប់៖ «សំឡេងសត្វ»។
ព្រះចៅអធិការវត្តអម្ពវនារាម ហៅវត្តស្វាយសាច់ភ្នំ ព្រះតេជព្រះគុណ អ៊ឹម ប៊ុនធឿន មានថេរដីកាថា ព្រះអង្គមិនបានដឹងច្បាស់ទេពីប្រវត្តិដើមឈើទាំងនោះ ប៉ុន្តែព្រះអង្គយល់ថា អាយុកាលរបស់វាអាចនឹងច្រើនជាងព្រះវិហារ ដែលបានកសាងឡើងកាលពីឆ្នាំ១៩០៥ ទៅទៀត។ ព្រះអង្គនៅចាំថាដើមឈើនៅក្នុងវត្តធ្លាប់រងការកាប់បំផ្លាញកាលពីសម័យខ្មែរក្រហមម្តង។ ក្រោយមកទៀត ធ្លាប់កាប់ដើម្បីយកឈើទៅបម្រើការងារសំណង់ក្នុងវត្តខ្លះដែរ ប៉ុន្តែករណីកាប់ច្រើនជាងគេ គឺមុនពេលព្រះអង្គធ្វើជាចៅអធិការវត្ត និងជាពេលមួយដែលគ្រប់គ្រងដោយគណៈកម្មការវត្តចាស់ គឺមានសកម្មភាពកាប់ដើមឈើ ពិសេសដើមគគីរអស់ជិត ៤០០ដើម ដោយមិនដឹងគេកាប់ទៅទីណាទេ។
ព្រះអង្គសម្ដែងព្រះទ័យសោកស្ដាយចំពោះការកាប់ដើមឈើពេលនោះ ហើយព្រះចៅអធិការវត្តចាស់ ព្រះនាម ផេង រាម ក៏មិនពេញព្រះទ័យដែរ។ ព្រះអង្គយល់ថា ដើមឈើមានសារសំខាន់ណាស់សម្រាប់ប្រទេសជាតិ និងក្មេងជំនាន់ក្រោយ។ បន្ថែមពីនេះ នៅពេលមានដើមឈើច្រើននៅក្នុងវត្តអារាម ធ្វើឱ្យព្រះអង្គមានព្រះទ័យស្រស់ថ្លា ម្យ៉ាងធ្វើឱ្យអាកាសធាតុក្នុងវត្តមិនសូវក្ដៅទេ៖ «អាត្មាចង់ឱ្យអ៊ីចឹង គឺចង់ឱ្យគ្រប់វត្តអារាមទាំងអស់ ពិសេសនៅស្រុកស្រីសន្ធរ គ្រប់វត្តទាំងអស់ឱ្យដាំដើមឈើឡើងវិញ ព្រោះការណែនាំរបស់ព្រះអនុគណ ក៏ដូចជាអាត្មា ចង់ឱ្យគ្រប់វត្តទាំងអស់ដាំដើមឈើឡើងវិញ»។
អ្នកនាំពាក្យក្រសួងបរិស្ថាន លោក សៅ សុភាព គាំទ្រចំពោះការលើកឡើងទាំងនេះ ពីព្រោះវាស្របទៅនឹងគោលនយោបាយរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល ព្រមទាំងក្រសួងបរិស្ថានផង។ បន្ថែមពីនេះ កន្លងមករាជរដ្ឋាភិបាលជាអ្នកដាក់ចេញនូវគោលនយោបាយ ហើយក្រសួងពាក់ព័ន្ធ រួមមានក្រសួងបរិស្ថាន និងក្រសួងកសិកម្ម បានដឹកនាំអនុវត្តគោលនយោបាយទាំងនោះ តាមរយៈសកម្មភាពមួយចំនួន ដូចជាការរៀបចំពិធីដាំដើមឈើនៅតំបន់អភិរក្ស តំបន់ឆ្នេរ តាមវត្តអារាម សាលារៀន និងនៅតាមរមណីយដ្ឋាននានា ដោយសហការជាមួយប្រជាពលរដ្ឋ៖ «រាជរដ្ឋាភិបាល និងក្រសួងបរិស្ថានរបស់យើងហ្នឹងគឺចង់បានការយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើការថែរក្សាព្រៃឈើ ការថែរក្សាដើមឈើនៅតាមទីវត្តអារាម សាលារៀន និងនៅតាមទីសាធារណៈ»។
ចំពោះការស្នើសុំរបស់គណៈកម្មការវត្តដាក់បញ្ចូលព្រៃឈើទាំងនោះជាតំបន់អភិរក្ស លោក សៅ សុភាព ពន្យល់ថា ជាកិច្ចសហការមួយរវាងមន្ទីរបរិស្ថានខេត្ត និងគណៈកម្មការអាចារ្យវត្ត ដើម្បីសិក្សា និងរៀបចំឯកសារដាក់បញ្ចូលទីវត្តអារាមនោះ ជាតំបន់អភិរក្សកម្រិតថ្នាក់ក្រោមជាតិ ឬថ្នាក់មូលដ្ឋាន។
ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលអប់រំប្រជាពលរដ្ឋដើម្បីការអភិវឌ្ឍ និងសន្តិភាព លោក យង់ គិមអេង មើលឃើញថា ជារឿងល្អមួយដែលពុទ្ធបរិស័ទនៅឃុំស្វាយសាច់ភ្នំ នាំគ្នាថែរក្សាសម្បត្តិដូនតា ពិសេសការពារព្រៃឈើ និងចេះនាំគ្នាដាំដើមឈើឡើងវិញ។ លោកថា ការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ពលរដ្ឋ គឺទាមទារឱ្យស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធចូលរួម និងលើកទឹកចិត្តដល់ពួកគាត់។ លោកបន្ថែមថា ព្រៃឈើជាផ្នែកមួយដែលអាចផ្សារភ្ជាប់រវាងសាលារៀន សាសនា និងបរិស្ថាន។
មន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលរូបនេះបញ្ជាក់ថា ការបាត់បង់ព្រៃឈើដ៏ច្រើនបច្ចុប្បន្ន ធ្វើឱ្យពលរដ្ឋមួយចំនួនរងផលប៉ះពាល់ ដូចជាបាត់បង់មុខរបរ និងប្រាក់ចំណូលដែលទទួលបានពីអនុផលព្រៃឈើ។ ជាងនេះទៀត បណ្ដាលឱ្យអាកាសធាតុប្រែប្រួលកាន់តែខ្លាំង បំផ្លាញជម្រកសត្វព្រៃគ្រប់ប្រភេទ និងបំផ្លាញប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីទៀតផង៕