ពលរដ្ឋនៅឃុំអំពិល និងឃុំគគីរ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង និងមន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលផង បានចោទប្រកាន់អាជ្ញាធរខេត្តនេះ ថាមិនអើពើចំពោះបទបញ្ជាថ្នាក់លើដែលជំរុញឱ្យចុះដោះស្រាយបញ្ហាដីធ្លីជូនពលរដ្ឋ។ ការចោទប្រកាន់នេះ បន្ទាប់ពីពលរដ្ឋមានទំនាស់ដីធ្លីជាច្រើនរយនាក់ បានទៅសុំកិច្ចអន្តរាគមន៍ពីមេឃុំ និងអភិបាលស្រុករបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែមន្ត្រីទាំងនេះបានគេចវេះ និងមិនព្រមចេញមកជួបឡើយ។
ពលរដ្ឋលើកឡើងនៅព្រឹកថ្ងៃទី២៣ ខែឧសភា ថា ពួកគាត់មានគ្នាប្រហែលជាង ៤០០នាក់ បានលើកគ្នាទៅដល់សាលាឃុំអំពិល ស្រុករមាសហែក ដើម្បីសុំកិច្ចអន្តរាគមន៍ និងជួបពិភាក្សាជាមួយមេឃុំ ឈ្មោះលោក អឹម សារី ប៉ុន្តែមេឃុំរូបនេះបានយកលេសគេចវេះ និងមិនព្រមចេញមកជួបពួកគាត់ឡើយ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ មេឃុំរូបនេះថែមទាំងបោះពាក្យសម្ដីតាមទូរស័ព្ទថា ពលរដ្ឋកំពុងលេងក្បួនឆ្កួត ហើយគាត់នឹងមិនយកកមកជាប់អន្ទាក់នោះទេ។
ពលរដ្ឋនៅភូមិស្រែឫស្សី ឃុំអំពិល លោកស្រី ខៀវ សារ៉ុន ថ្លែងថា ការលើកគ្នាទៅជួបមេឃុំនេះ ដោយសារឯកសារដែលរដ្ឋសភា ព្រឹទ្ធសភា ទីស្ដីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រី និងក្រសួងមួយចំនួនទៀត ដែលទទួលញត្តិពីពួកគាត់ ហើយបានសម្រេចឱ្យអាជ្ញាធរខេត្តចុះដោះស្រាយបញ្ហាដីធ្លីដែលជាប់គាំងអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ប៉ុន្តែកន្លងមក ឯកសារទាំងនេះ ហាក់ជាស្ងាត់ជ្រងំ មិនឃើញមានអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធណាចុះទៅដោះស្រាយឡើយ។
លោកស្រីបញ្ជាក់ថា គោលបំណងដែលពលរដ្ឋលើកគ្នាទៅជួបជាមួយមេឃុំគឺគ្រាន់តែចង់ពិភាក្សាជាមួយមេឃុំប៉ុណ្ណោះ ក្រោយពីដីស្រែចម្ការរបស់ពួកគាត់ត្រូវបានឈូសឆាយកម្ទេច៖ «ចង់និយាយជាមួយគាត់ ហើយណាចង់និយាយរឿងដីធ្លី ថាតើគាត់ដោះស្រាយឱ្យពលរដ្ឋយ៉ាងម៉េច តែគាត់អត់ចេញមកជួបពួកខ្ញុំផង»។
ពលរដ្ឋរូបនេះអះអាងថា ដីដែលរងផលប៉ះពាល់មានចំនួន ៦៧០ហិកតារ ស្មើនឹង ៤៤០គ្រួសារ ហើយដីទាំងនោះ ពួកគាត់កាន់កាប់តកូនតចៅមកតាំងពីបុរាណកាលមក ដោយគ្មានប្លន់បញ្ជាក់នោះទេ។ លោកស្រី ខៀវ សារ៉ុន បន្ថែមទៀតថា នៅក្នុងឆ្នាំ២០១០ មានក្រុមហ៊ុនមួយឈ្មោះ អ៊ិន.ខេ.វេន ឈ័រ (N.K Venture) ដែលមានប្រធានជាជនជាតិឥណ្ឌា បានចុះទៅអភិវឌ្ឍដាំអំពៅ និងដាំបន្លែគ្រប់មុខ ប៉ុន្តែក្រោមមកពលរដ្ឋឮដំណឹងថា ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុននោះបានក្ស័យធន និងផ្ទេរសិទ្ធិកាន់កាប់មកអ្នកផ្សេងទៀតដែលជាជនជាតិវៀតណាម។
លោកស្រីបញ្ជាក់ថា មុខមានក្រុមហ៊ុនចុះអភិវឌ្ឍ គឺអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន ជាពិសេសមេឃុំបានចុះទៅណែនាំទៅដល់ប្រជាពលរដ្ឋថា ការអភិវឌ្ឍរបស់ក្រុមហ៊ុននឹងផ្ដល់ការងារធ្វើជូនពលរដ្ឋដែលអាចជួយឱ្យជីវភាពរឹតតែប្រសើរ និងជួយសាងសង់ផ្លូវ មន្ទីរពេទ្យ សាលារៀន និងវត្តអារាមនៅក្នុងតំបន់ដ៏ដាច់ស្រយាលនោះ ផ្ទុយទៅវិញ ពលរដ្ឋមិនទទួលបានដូចការសន្យាទាំងនោះឡើយ ហើយជីវភាពរបស់ពួកគាត់កាន់តែធ្លាក់ចុះ ដោយសារអ្នកខ្លះធ្វើចំណាកស្រុកទៅក្រៅប្រទេសជាដើម។
ចំណែកពលរដ្ឋម្នាក់ទៀតរស់នៅភូមិត្រពាំងពពេល ឃុំដដែល លោកស្រី ម៉ម ស៊ីណា លើកឡើងដែរថា អភិបាលស្រុករមាសហែក លោក អឹម សារី ក៏ធ្លាប់រត់គេចមិនព្រមជួបជាមួយក្រុមលោកស្រីដែលជាពលរដ្ឋរងគ្រោះដីធ្លី នៅពេលដែលពួកគាត់ទៅដល់សាលាស្រុកដើម្បីសុំកិច្ចអន្តរាគមន៍៖ «ឡើងទៅស្រុកហ្នឹង មេឃុំតេប្រាប់អភិបាលស្រុក ហើយគេចខ្លួនទៀត គេមិនឱ្យយើងជួបទេ»។
លោកស្រីបន្តថា ពលរដ្ឋចង់បានដីរបស់ពួកគាត់មកវិញ ដើម្បីចាប់ផ្ដើមធ្វើស្រែចម្ការចិញ្ចឹមជីវិតសាថ្មី។
អាស៊ីសេរី មិនទាន់អាចទាក់ទងមេឃុំអំពិល លោក អឹម សារី បានទេ នៅថ្ងៃទី២៣ ខែឧសភា រីឯអភិបាលស្រុករមាសហែក លោក ពេញ ជា ក៏មិនបានលើកទូរស័ព្ទដែរ។ ប៉ុន្តែអភិបាលរងខេត្តស្វាយរៀង លោក ពេជ្រ សុវណ្ណ ថ្លែងថា ខាងខេត្តបានឆ្លើយតបប្រាប់ទៅពលរដ្ឋមានទំនាស់ដីធ្លីទាំងនោះឱ្យរង់ចាំបន្តិច រហូតគណៈកម្មការចម្រុះថ្នាក់ខេត្ត នឹងចុះជួបដោះស្រាយជាមួយពួកគាត់នៅក្រោយការបោះឆ្នោតឃុំ-សង្កាត់ចប់។
ទោះជាយ៉ាងណា លោកថា ឯកសារផ្លូវច្បាប់បញ្ជាក់ថា ដីដែលពលរដ្ឋនាំគ្នាអះអាងថា គ្រប់គ្រងតាំងពីឆ្នាំ១៩៧៩ មក ប៉ុន្តែតាមពិតដីទាំងនោះជាដីព្រៃដែលស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់រដ្ឋប៉ុណ្ណោះ៖ «បងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋដែលតវ៉ានេះ នៅពេលគណៈកម្មការចម្រុះថ្នាក់ខេត្តចុះទៅត្រូវភ្ជាប់នូវឯកសារពាក់ព័ន្ធដីធ្លីមកបង្ហាញសមត្ថកិច្ច»។
អភិបាលបាលរងរូបនេះបញ្ជាក់ទៀតថា កន្លងមកមានការបែងចែកដីជូនពលរដ្ឋទាំងនេះចប់សព្វគ្រប់ហើយ បន្ទាប់ពីមានបទបញ្ហា ០១ របស់រដ្ឋាភិបាលចុះវាស់វែងដីធ្លីជូនពលរដ្ឋ ហើយក្រុមហ៊ុនក៏បានធ្វើការវិនិយោគដោយមានច្បាប់ទម្លាប់ត្រឹមត្រូវ អស់រយៈពេល ៣-៤ឆ្នាំមកហើយដែរ។ លោកអះអាងថា មកដល់ឆ្នាំ២០១៦ អំឡុងខែកក្កដា និងខែសីហា ពលរដ្ឋទាំងនោះស្រាប់តែចូលទៅរុករាន និងអះអាងថា ជាដីដួនតារបស់ពួកគេទៅវិញ។
ទោះជាយ៉ាងណានេះក្ដី អគ្គលេខាធិការសម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា លោក ថេង សាវឿន លើកឡើងថា បញ្ហាដីធ្លីរបស់ពលរដ្ឋនៅឃុំគគីរ និងឃុំអំពិល ស្រុករមាសហែក បានផ្ទុះឡើងតាំងពីឆ្នាំ២០០៧ មកម្ល៉េះ បន្ទាប់ពីក្រុមហ៊ុន អ៊ិន.ខេ វេនឈ័រ បានទៅឈូសឆាយរំលោភលើដីស្រែពលរដ្ឋដែលជាដីមិនមែនរដ្ឋាភិបាលផ្ដល់ឱ្យសម្រាប់ធ្វើសម្បទានឡើយ។ លោកបន្តថា ចាប់ពីពេលនោះមក ទើបធ្វើឱ្យពលរដ្ឋបានលើកគ្នាទៅតវ៉ាជាបន្តបន្ទាប់ ទាំងទៅដាល់អាជ្ញាធរខេត្ត និងដល់ថ្នាក់ជាតិជាដើម៖ «ក្រសួង និងស្ថាប័នជាតិសំខាន់ៗ ជំរុញឱ្យអាជ្ញាធរឃុំ និងស្រុកធ្វើការដោះស្រាយ អ៊ីចឹងហើយបានជាព្រឹកមិញពួកគាត់បាននាំគ្នាទៅដាក់លិខិតស្នើសុំឱ្យអាជ្ញាធរឃុំ ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរឃុំបែររត់គេចទៅវិញ»។
លោកថ្លែងថា នៅពេលអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានចុះដោះស្រាយបញ្ហាដីធ្លីក្នុងតំបន់នេះ នឹងអាចដោះស្រាយចេញជាមិនខាន ព្រោះពលរដ្ឋកាន់កាប់ដីទាំងនេះស្របតាមច្បាប់ភូមិបាលដែលគ្រប់គ្រងមានរយៈពេលលើសពី ៥ឆ្នាំឡើងទៅ៕