តុលាការកំពូល កាលពីព្រឹកថ្ងៃទី២៤ ខែវិច្ឆិកា បានលើកយករឿងក្ដីស្ត្រីបឹងកក់ ៣នាក់មកកាត់ក្ដី។ក្រុមស្ត្រីតស៊ូមតិក្នុងទំនាស់ដីធ្លី នៅតំបន់បឹងកក់គឺអ្នកស្រី ទេព វន្នី ក្នុងចំណោមអ្នកទាំង៣នាក់ ដែលកំពុងជាប់ឃុំ ក៏ត្រូវបានតុលាការបង្គាប់ឲ្យឆ្មាំពន្ធនាគារព្រៃស នាំខ្លួនមកកាន់តុលាការដែរ។
តុលាការកំពូល សម្រេចលើកពេលប្រកាសសាលដីកា ក្នុងរឿងក្ដីអ្នកទាំងបីនាក់នេះ ទៅដើមខែធ្នូ ខាងមុខ ក្រោយបញ្ចប់ការកាត់ក្ដីដែលចំណាយពេលពេញមួយព្រឹករួច។
ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាជំនុំជម្រះ និងជាប្រធានគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ប្រចាំតុលាការកំពូលផងនោះ លោក ឃឹម ប៉ុណ្ណ បានកំណត់ថ្ងៃប្រកាសសាលដីកាលើសំណុំរឿងនេះ ពេលព្រឹកនៅថ្ងៃទី៨ ខែធ្នូ។
អាស៊ីសេរី ពុំអាចសុំប្រតិកម្មជុំវិញសវនាការនេះបានទេ ពីក្រុមមេធាវីការពារក្ដីឲ្យស្ត្រីបឹងកក់ទាំងបីរូបនេះ នៅថ្ងៃទី២៤ ខែវិច្ឆិកា។ ស្ត្រីតស៊ូមតិក្នុងទំនាស់ដីធ្លី នៅតំបន់បឹងកក់ទាំងបីរូបមានអ្នកស្រី ទេព វន្នី អ្នកស្រី គង់ ចន្ថា និងអ្នកស្រី បូវ ឆវី។ នៅក្នុងដីកាជូនដំណឹងរបស់តុលាការកំពូល កាលពីថ្ងៃទី២៧ ខែតុលា ដែលបង្គាប់ឲ្យជនជាប់ចោទត្រូវចូលរួមសវនាការបាន សរសេរថា អ្នកទាំងបីរូបនេះ ត្រូវជាប់ចោទពីជេរប្រមាថ និងបទប្រឆាំងអ្នករាជការសាធារណៈ។ ធាតុផ្សំនៃបទល្មើស និងអង្គហេតុដែលតុលាការចោទប្រកាន់នេះ ដោយយោងលើការតវ៉ាដោយសន្តិវិធីមួយ កាលពីថ្ងៃទី ២៨ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១១។ កាលណោះ ក្រុមស្ត្រីបឹងកក់ បានប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅមុខសាលាក្រុងភ្នំពេញ ដើម្បីទាមទារឲ្យមានដំណោះស្រាយដីធ្លី នៅតំបន់បឹងកក់។
តំណាងសហគមន៍បឹងកក់ គឺកញ្ញា សុង ស្រីលាភ ដែលចូលរួមសវនាការកាលពីព្រឹកថ្ងៃទី២៤ វិច្ឆិកា កត់សំគាល់ឃើញថា តុលាការនៅកម្ពុជាសព្វថ្ងៃ វាហាក់ដូចជាមិនមែនជាតុលាការ សម្រាប់ស្វែងរកយុត្តិធម៌ទេ។ សកម្មជនតស៊ូមតិរឿងដីធ្លីរូបនេះ បញ្ជាក់ថា រាល់រឿងក្តីរបស់ពួកគាត់ បើទោះជាមិនមានធាតុផ្សំនៃបទល្មើស ក៏តុលាការមិនដែលឲ្យឈ្នះក្ដីម្ដងណាឡើយជាមួយនឹងឈ្មួញ។ កញ្ញា សុង ស្រីលាភ បន្តថា ព្រោះហេតុដូចនេះហើយ បានជាតុលាការស្រុកខ្មែរ គឺប្រៀបដូចជាទីផ្សារពាណិជ្ជកម្មសម្រាប់ជួញដូរយុត្តិធម៌យ៉ាងដូច្នោះដែរ។ «»
ទាក់ទិននឹងមូលហេតុដែលនាំឲ្យមានទំនាស់ដីធ្លីនៅតំបន់បឹងកក់ដោះមិនចេញនេះ គឺនៅក្រោយពេលរដ្ឋាភិបាល បានសម្រេចផ្ដល់ការវិនិយោគក្រោមលេសថា សម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ច កាលពីឆ្នាំ២០០៧ រយៈពេល៩៩ឆ្នាំ។ ក្រុមហ៊ុនដែលទទួលបានសិទ្ធិវិនិយោគនេះ គឺបានទៅក្រុមហ៊ុនដែលជាមនុស្សស្និតនិងលោក ហ៊ុន សែន ឈ្មោះក្រុមហ៊ុន ស៊ូកាគូ របស់សមាជិកព្រឹទ្ធសភាលោក ឡៅ ម៉េងឃីន ពីខាងបក្សប្រជាជនកម្ពុជា។ អស់រយៈពេលប្រមាណ ១០ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ពលរដ្ឋរាប់រយគ្រួសារ ក្លាយជាជនរងគ្រោះមកដល់សព្វថ្ងៃ ហើយក្នុងចំណោមនោះ ត្រូវជាប់ពន្ធនាគារថែមទៀត។
លោក ស៊ឹង សែនករុណា អ្នកនាំពាក្យសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក (Adhoc) យល់ឃើញថា វាពិតជាលំបាក ក្នុងការដែលទទួលបាននូវយុត្តិធម៌ ដោយសារច្បាប់បានក្លាយជាឧបករណ៍ដ៏មានប្រសិទ្ធភាព សម្រាប់ក្រុមអ្នកគ្រប់គ្រងអំណាច។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ គេកម្រឃើញជនរងគ្រោះដីធ្លី សកម្មជននយោបាយបក្សប្រឆាំង និងអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល ឈ្នះក្ដីនៅក្នុងតុលាការម្ដងណាឡើយ រាល់ពេលមានរឿងក្ដីក្ដាំម្ដងៗ។ «»
យ៉ាងនេះក្ដី កញ្ញា សុង ស្រីលាភ យល់ឃើញថា បើទោះជានៅក្នុងតុលាការភាគច្រើន ជាមនុស្សរបស់បក្សកាន់អំណាច ដើរតួជាចៅក្រម និងព្រះរាជអាជ្ញាក៏ដោយចុះ ហើយយុត្តិធម៌ពិតជាពិបាកនឹងអាចទទួលបានមែនក៏ដោយ ពួកគេគ្មានជម្រើសផ្សេងទេ ក្រៅតែពីបន្តតស៊ូមតិតាមមធ្យោបាយនេះ ទោះជាក្ដីសង្ឃឹមមានតិចក៏ដោយចុះ៕