អ្នកនិពន្ធថា ការផលិតសៀវភៅសម្រាប់កុមារមានការលំបាកច្រើន តែទទួលបានការគាំទ្រតិចតួច។ ការលើកឡើងនេះ ធ្វើឡើងក្នុងការតាំងពិព័រណ៍សៀវភៅក្នុងទិវាជាតិអំណាន លើកទី២ ក្រោមប្រធានបទ “អានដើម្បីភាពសុខដុមនៃជីវិត” ដែលរៀបចំឡើងដោយក្រសួងអប់រំយុវជន និងកីឡានៅថ្ងៃទី១១ ខែមីនា។
ក្រុមអ្នកនិពន្ធចាត់ទុកថា សៀវភៅកុមារគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់កុមារ ដើម្បីបណ្ដុះទម្លាប់កុមារក្នុងការអាននៅថ្ងៃខាងមុខរបស់កុមារ ប៉ុន្តែការផលិតសៀវភៅប្រភេទនេះកំពុងជួបការប្រឈមមួយចំនួននៅពេលចេញលក់នៅលើទីផ្សារ។
ជាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅសម្រាប់កុមារជាឯកជន និងជាមន្ត្រីរាជការផងនោះ អ្នកស្រី ហេង ដារី ថ្លែងថា ការផលិតសៀវភៅសម្រាប់កុមារ គឺជាមុខរបរដែលអ្នកស្រីស្រលាញ់ និងដោយសារអ្នកស្រីធ្លាប់ជាអ្នកបោះពុម្ពផ្សាយ។ អ្នកស្រីថា ការផលិតសៀវភៅសម្រាប់កុមារ ត្រូវគិតទៅលើចំណង់ចំណូលចិត្ត ខ្លឹមសារ ប្រភេទពុម្ពអក្សរ ទំហំ ពណ៌ ប្រភេទសន្លឹកសៀវភៅ និងរូបរាងរបស់សៀវភៅទៀតផង។ ជាងនេះទៅទៀត គឺលំបាកក្នុងការស្វែងរកគំនិត និងជាងគំនូរជាដើម។
អ្នកស្រីបន្ថែមទៀតថា ការផលិតសៀវភៅសម្រាប់កុមារនីមួយៗ គឺត្រូវចំណាយពេលវេលាច្រើន គិតចាប់តាំងពីការចាប់ផ្ដើម រហូតដល់ចេញជាសៀវភៅយកទៅដាក់លក់នៅលើទីផ្សារ៖ «ចំពោះបងចេញដំបូងអ៊ីចឹង បើដើរលក់តាមបណ្ណាគារ បណ្ណាគារខ្លះគេអត់យកទេ សៀវភៅកុមារ ព្រោះលក់អត់ដាច់។ តែបណ្ណាគារខ្លះគាត់ទទួលយកលក់ ប៉ុន្តែរឿងលុយវាយ៉ាប់ ប៉ុន្តែមួយករណីទៀត គឺយើងផ្ញើលក់ លក់បានប៉ុន្មានគឺគាត់ឱ្យលុយប៉ុណ្ណឹង ហើយគាត់អត់ត្រូវការយករបស់យើងទៅស្តុកកន្លែងគាត់ទេ ទីមួយបណ្ណាគារវាចង្អៀតអីអ៊ីចឹង ស្តុកទុកគ្រប់អតិថិជន»។ មួយទៀតគាត់អត់យល់ថា យើងធ្វើសៀវភៅកូនក្មេង គាត់ស្រែកថាថ្លៃ។ មួយក្បាលថ្លៃណាស់ ៧ពាន់ ៨ពាន់ហ្នឹងថ្លៃមែនទែន ដោយសារទំហំអក្សរហ្នឹង ទោះកូនគាត់ចង់ទិញទាក់ទាញដោយរូប តែគាត់សុខចិត្តទិញទស្សនាវដ្ដីមួយមើលបានមួយគ្រួសារ»។
ការរចនាសៀវភៅនីមួយៗ អ្នកស្រីបានគិតអំពីគុណភាពសៀវភៅ និងរូបរាង ដែលមិនប៉ះពាល់ដល់ភ្នែក ឬបង្កឱ្យក្មេងមានរបួសជាយថាហេតុ។
បច្ចុប្បន្ន អ្នកស្រី ហេង ដារី បានរៀបចំសៀវភៅសម្រាប់កុមារបានចំនួន ៥ក្រុម មានសៀវភៅសម្រាប់កុមារក្រោមអាយុ ១ឆ្នាំ សៀវភៅសម្រាប់ក្មេងអាយុចាប់ពី ១ឆ្នាំ ដល់ ៣ឆ្នាំ សៀវភៅសម្រាប់កុមារដែលចេះអានច្រើនហើយ សៀវភៅបែបកម្សាន្ត និងសៀវភៅបែបល្បែងសិក្សា។
អ្នកនិពន្ធសៀវភៅសម្រាប់កុមារម្នាក់ទៀត គឺកញ្ញា កែម លីហៀង ថ្លែងថា ការងាកមកចាប់យកអាជីពជាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅសម្រាប់កុមារនេះ គឺដើម្បីចែករំលែកនូវគំនិត និងទស្សនៈដែលកញ្ញាចង់ផ្ដល់ទៅឱ្យកុមារ និងយុវជន។ កញ្ញា កែម លីហៀង បន្ថែមទៀតថា កញ្ញាមិនរំពឹងទៅលើអាជីពជាអ្នកនិពន្ធនេះដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតទាំងស្រុងនោះទេ៖ «ដោយសារឥឡូវយើងចង់លក់សៀវភៅក្នុងតម្លៃធូរសិន ដើម្បីឱ្យក្មេងគាត់មានទម្លាប់ក្នុងការអានសិន នៅពេលដែលគាត់បានដឹងអំពីតម្លៃនៃសៀវភៅ ហើយចាំយើងគិតពីផលចំណេញ។ នៅពេលដែលយើងលក់ក្នុងតម្លៃថោកល្មម ដែលគាត់អាចមានលទ្ធភាពទិញ ពេលដែលគាត់ទិញទៅ គាត់អានទៅ គាត់ដឹងថា សៀវភៅមានប្រយោជន៍សម្រាប់គាត់ ជួយគាត់បានអីខ្លះ អ៊ីចឹងគាត់ចាប់ផ្ដើមងាកមករកសៀវភៅ ពេលហ្នុងឯងអ្នកនិពន្ធយើងអាចដំឡើងតម្លៃ ឬអាចបោះពុម្ពសៀវភៅក្រោយទៀតឱ្យវាមានតម្លៃខ្ពស់មួយដែលយើងអាចរស់បាននៅពេលក្រោយ»។
ទាក់ទងនឹងបញ្ហាប្រឈមរបស់អ្នកនិពន្ធសៀវភៅក្មេងមួយចំនួន អ្នកនាំពាក្យរបស់ក្រសួងអប់រំយុវជន និងកីឡា លោក រស់ សាលីន ថ្លែងថា ក្រសួងគាំទ្រ និងលើកទឹកចិត្តតាមរយៈការជួយផ្សព្វផ្សាយ និងបំផុសកុមារ និងយុវជនឱ្យស្រលាញ់ការអានចំពោះថវិកា គឺគ្រឹះស្ថានឯកជន ឬអង្គការ គឺត្រូវប្រភពទ្រទ្រង់ដោយខ្លួនឯង។
ទាក់ទងនឹងការបំផុសគំនិតនៃការអាន ក្រសួងអប់រំយុវជន និងកីឡា បានបង្កើត “ទិវាជាតិអំណាន” ដើម្បីពង្រឹង និងបំផុសគំនិតពលរដ្ឋឱ្យងាកមកស្រលាញ់ការអាន។ រាជរដ្ឋាភិបាលបានកំណត់យកថ្ងៃទី១១ ខែមីនា ដែលជាថ្ងៃកំណើតរបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ជាទិវាជាតិអំណាន។
នេះជាលើកទីពីរហើយ ដែលក្រសួងអប់រំយុវជន និងកីឡា បានរៀបចំ ទិវាជាតិអំណាននេះឡើង បន្ទាប់ពីរាជរដ្ឋាភិបាលបានប្រកាសបង្កើតទិវានេះឡើង កាលពីឆ្នាំ២០១៥។
ទោះយ៉ាងណា ក្រុមអ្នកនិពន្ធយល់ថា ការបង្កើតទិវាជាតិអំណាន និងការបង្កើតបណ្ណាល័យនេះនៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់នៅឡើយទេ។ ពួកគាត់អំពាវនាវឱ្យក្រសួងបង្កើតបណ្ណាល័យបន្ថែមនៅតាមសហគមន៍ ដើម្បីផ្ដល់ឱកាសឱ្យពលរដ្ឋក្នុងការអាន៕