នៅពេលនេះ ពលរដ្ឋរស់នៅអគារប៊ូឌីងទាំងអស់បានសម្រេចចិត្តចាកចេញ ដើម្បីទៅរស់នៅកន្លែងថ្មី។ អគារប៊ូឌីង នឹងត្រូវវាយកម្ទេចចោលដើម្បីសាងសង់អគារថ្មី។ អនុស្សាវរីយ៍រាប់មិនរបស់ពលរដ្ឋជិត ៥០០គ្រួសារជាមួយអគារចំណាស់មួយនេះ គឺបានបន្សល់ទុកនូវពាក្យមួយឃ្លាចុងក្រោយនិយាយនោះ គឺ «លាហើយប៊ូឌីង»។
ពាក្យ «លាហើយប៊ូឌីង» ត្រូវបានពលរដ្ឋស្ទើរគ្រប់គ្នានិយាយនៅពេលចាកចេញ អ្នកខ្លះពេលនិយាយទឹកភ្នែកក៏ស្រក់ចុះ ត្បិតអីអគារមានវ័យជាង ៥០ឆ្នាំនេះ ធ្លាប់ជាជម្រករបស់ពួកគេតាំងពីរបប ប៉ុល ពត ដួលរលំ ហើយបើទោះមានអ្នកផ្សេងទើបចូលរស់នៅដោយទិញបន្ទប់តពីគេក្តី ក៏នៅស្ដាយស្រណោះ។
ពួកគេថា ទោះរស់នៅទីនេះតិចឆ្នាំ ឬច្រើនឆ្នាំក្តី ចិត្តស្ដាយស្រណោះអាឡោះអាល័យរបស់ពលរដ្ឋចំពោះអគារនេះនៅតែមាន។ អ្វីដែលធ្វើឲ្យពួកគេទប់ចិត្តមិនបាននោះ គឺក្រុមអ្នករស់នៅទីនេះ នឹងលែងបានឃើញអគារប៊ូឌីងតទៅទៀត ព្រោះទីនេះនឹងជំនួសមកវិញនូវអគារថ្មី។
ជិះម៉ូតូឆ្វែលចុះឡើងនៅមុខអគារប៊ូឌីង អ្នកស្រី ឌី សុផាណរ៉ាមុនី ជាមន្ត្រីធ្វើការនៅក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ ដែលបានរស់នៅក្នុងអគារប៊ូឌីងតាំងពីឆ្នាំ១៩៧៩ មកនោះ គ្រាន់តែរំលឹកពីការរស់នៅទីនេះ ទឹកភ្នែកអ្នកស្រីធ្លាក់ចុះដោយមិនដឹងខ្លួន។ និយាយទាំងអួលអាក់ថា អ្នកស្រីស្ដាយអគារ ស្ដាយញាតិ ស្ដាយមិត្ត ប៉ុន្តែពេលនេះបែកគ្នាអស់ហើយ មិនដឹងថាពួកគេទៅរស់នៅទីណាខ្លះនោះទេ៖ «យើងធ្លាប់រស់នៅជាមួយគ្នា ធ្លាប់ឃើញគ្នា ឥឡូវបែកគ្នាអស់ហើយ កន្លែងថ្មីក៏យើងមិនដឹងថាយ៉ាងម៉េច»។
តាមគម្រោង ក្រសួងរៀបចំដែនដី នគរូបនីយកម្ម និងសំណង់ នឹងវាយកម្ទេចអគារប៊ូឌីងចាប់ពីថ្ងៃទី១៧ ខែកក្កដា តទៅ។ ប៉ុន្មានថ្ងៃមកនេះ អគារប៊ូឌីងដែលនៅកណ្ដាលក្រុងភ្នំពេញដែលធ្លាប់មានមនុស្សទៅមកចុះឡើងអ៊ូអរ ប្រែស្ងាត់ជ្រងំ ក្រោយពេលពលរដ្ឋយល់ព្រមលក់បន្ទប់របស់ខ្លួនតាមតម្លៃកំណត់របស់ក្រសួងដែនដី មួយម៉ែត្រការ៉េ ១.៤០០ដុល្លារ។ តម្លៃនេះ អ្នកខ្លះមានផ្ទៃក្រឡាបន្ទប់ធំអាចបានប្រាក់ចន្លោះពី ៥ម៉ឺនទៅ ៧ម៉ឺនដុល្លារ។ ដោយឡែកអ្នកមានផ្ទៃក្រឡាបន្ទប់តូច បានប្រាក់ប្រហាក់ប្រហែល ២ម៉ឺនដុល្លារ។
ពលរដ្ឋដែលមានផ្ទៃក្រឡាបន្ទប់តូចនេះហើយ គឺចុងក្រោយនៅសល់ពលរដ្ឋ ៧គ្រួសារមិនចង់ចាកចេញ ដោយស្នើសុំឲ្យក្រសួងបន្ថែមថវិកាខ្លះដល់ពួកគេ ប៉ុន្តែក្រោយមានការសម្របសម្រួលចុងក្រោយ ពួកគេក៏យល់ព្រមចាកចេញទាំងអស់គ្នា។
រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងដែនដី លោក ជា សុផារ៉ា បានប្រកាសនៅលើទំព័រហ្វេសប៊ុករបស់លោកកាលពីយប់ទី១៥ ខែកក្កដា ថា ពលរដ្ឋរស់នៅអគារប៊ូឌីងស្មើនឹង ១០០ភាគរយ យល់ព្រមចាកចេញ។ ចំណែកតំណាងពលរដ្ឋ ៧គ្រួសារដែលស្នើសុំសំណងបន្ថែម ឲ្យអាស៊ីសេរីដឹងថា ពួកគេយល់ព្រមចាកចេញហើយ ទោះមិនបានសំណងបន្ថែមក្តី។
ពលរដ្ឋម្នាក់ លោកស្រី ឈុំ សាគន សរសើរលោករដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងដែនដី លោក ជា សុផារ៉ា ថា ការដោះស្រាយតំបន់នេះធ្វើឲ្យពលរដ្ឋអាចទទួលបាន គ្មានកើតអំពើហិង្សាដូចការអភិវឌ្ឍក្នុងតំបន់ផ្សេងៗទៀតនៅក្រុងភ្នំពេញ។ លោកស្រី ឈុំ សាគន ចងចាំថា លោក ជា សុផារ៉ា បានសន្យាជាមួយពលរដ្ឋរស់នៅអគារប៊ូឌីងតាំងពីលោកនៅធ្វើជាអភិបាលក្រុងម្ល៉េះ ថាលោកនឹងជួយឲ្យអ្នករស់នៅអគារប៊ូឌីងមានជីវភាពធូរធារ៖ «រាល់ថ្ងៃសុំសរសើរគាត់ (លោក ជា សុផារ៉ា) ដែលគាត់ដោះស្រាយទៅរលូនអត់មានហិង្សាអីទេ គាត់ធ្វើបានល្អ»។
ដំណាលគ្នានេះដែរ ក្រុមសិល្បៈបុរាណមួយក្រុមនាំគ្នាទៅសម្ដែងសិល្បៈដើម្បីរំលឹកអនុស្សាវរីយ៍ជាមួយជម្រកដ៏កម្សត់មួយនេះ មុននឹងពួកគេចាកចេញទៅ។
អ្នកសិល្បៈចម្រៀងចាប៉ី លោកព្រឹទ្ធាចារ្យ គង់ ណៃ ឲ្យអាស៊ីសេរីដឹងថា លោកមកច្រៀងពេលនេះដើម្បីលាប៊ូឌីងជាលើកចុងក្រោយ ព្រោះធ្លាប់រស់នៅប៊ូឌីង។ ទោះមានអនុស្សាវរីយ៍រាប់មិនអស់ជាមួយអគារនេះ ព្រឹទ្ធាចារ្យ គង់ ណៃ មិនជំទាស់ការអភិវឌ្ឍនេះដែរ ព្រោះលោកយល់ថា ទោះបាត់បង់អគារប៊ូឌីងនៅពេលដ៏ខ្លីខាងមុខនេះ ប៉ុន្តែនឹងមានអគារថ្មីមកជំនួសវិញ៖ «ខ្ញុំលាទាំងអាល័យដែលយើងធ្លាប់មកជួបគ្នាមកថត ហីពួកសិល្បៈអីហ្នឹងមកជួបគ្នា បាត់ប៊ូឌីងអ្នករស់នៅប៊ូឌីងត្រូវទៅរស់នៅកន្លែងផ្សេងៗគ្នា បានជាខ្ញុំថាសុំលាទាំងអាល័យ»។
អគារប៊ូឌីង ឬហៅថាអគារស បានសាងសង់កាលពីអំឡុងឆ្នាំ១៩៦៣ ស្ថិតក្នុងខណ្ឌចំការមន រាជធានីភ្នំពេញ នៅក្នុងសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម ដើម្បីឲ្យក្រុមសិល្បៈ និងមន្ត្រីរាជការរស់នៅ។ អគារនេះមានសភាពទ្រុឌទ្រោម ជណ្ដើរខ្លះបាក់បែក។ របាយការណ៍របស់ក្រសួងដែនដី បង្ហាញថា ពលរដ្ឋរស់នៅអគារប៊ូឌីងមានចំនួន ៤៩៣គ្រួសារ។ អគារសហកម្មសិទ្ធិនេះមានកម្ពស់ ៤ជាន់ចែកចេញជា ៦ប្លុក ពីអា (A) ដល់អែហ្វ (F)។ ក្រុមហ៊ុនរបស់ជប៉ុន ឈ្មោះ អារ៉ាកាវ៉ា (Arakawa) ទទួលបានសិទ្ធិសាងសង់អគារកម្ពស់ ២១ជាន់នៅទីតាំងអគារប៊ូឌីង ដែលត្រូវចំណាយពេលប្រមាណ ៤ឆ្នាំក្នុងទំហំទឹកប្រាក់ជាង ៨០លានដុល្លារសហរដ្ឋអាមេរិក។
សមាជិកនៃក្រុមសិល្បៈខ្មែរអមតៈ ដែលធ្លាប់មានសាលាបង្រៀនសិល្បៈនៅអគារប៊ូឌីង លោក គាត់ សុគីម យល់ថា ចំពោះផ្លូវចិត្តរបស់លោកដូចជាបាត់បង់អ្វីម្យ៉ាង ប៉ុន្តែលោករំពឹងថា ការអភិវឌ្ឍនេះនឹងផ្តល់ប្រយោជន៍ដល់សិល្បៈវិញនាពេលមុខ។ ដូច្នេះលោករំពឹងថា នៅពេលអគារថ្មីកើតចេញជារូបរាង ទាំងរដ្ឋាភិបាល និងម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍អគារនេះ រៀបចំផ្នែកណាមួយនៃអគារដើម្បីអាចឲ្យអ្នកសិល្បៈអាចមកសម្ដែងនៅទីនេះ៖ «ចឹងយើងចង់មានកន្លែងមួយដែលពួកគាត់មានបទពិសោធន៍ដោយផ្ទាល់។ គេថា អូភ្លេងចឹង សំឡេងម៉េច ហើយប្រជាពលរដ្ឋនៅក្បែរៗហ្នឹង ឬថានៅភ្នំពេញទាំងមូលគាត់អាចមកឃើញដោយផ្ទាល់»។
ក្រុមអ្នកសិល្បៈដែលបានផ្តល់បទសម្ភាសន៍ឲ្យអាស៊ីសេរី យល់ថា បើមានការផ្តល់កន្លែងអាចឲ្យពួកគេសម្ដែងសិល្បៈបាននៅពេលខាងមុខ ពួកគេដែលចាកចេញទៅរស់នៅទីកន្លែងថ្មីផ្សេងៗគ្នានោះ មានឱកាសអាចមកជួបជុំគ្នានៅពេលមានការសម្ដែងសិល្បៈម្តងៗ។
ទាក់ទងការលើកឡើងនេះ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងដែនដី នគរូបនីយកម្ម និងសំណង់ លោក សេង ឡូត និយាយថា ក្រសួង និងអ្នកពាក់ព័ន្ធផ្តល់សំណងជូនពលរដ្ឋ ក៏ដូចជាក្រុមអ្នកសិល្បៈរួចរាល់អស់ហើយ ជាថ្នូរនៃការចាកចេញនោះ ដូច្នេះគ្មានគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវផ្តល់បន្ថែមទៀតនោះទេ៖ «មិនមានអីជាគោលការណ៍ដែលត្រូវលើកឡើងពីករណីនេះទេ»។
ក្រឡេកមកមើលអគារប៊ូឌីងនៅពេលពលរដ្ឋចាកចេញវិញម្តង អគារទាំងមូលប្រែស្ងប់ស្ងាត់ ហើយក៏មិនមានពលរដ្ឋរស់នៅអ៊ូអរដូចមុនទៀតដែរ។ បន្ទប់ខ្លះចាក់សោពីក្រៅចោល បន្ទប់ខ្លះនៅសល់របស់របរប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ ដូចជាខ្នើយ ចង្ក្រាន ចាន ស្លាបព្រា និងរូបថតចាស់ៗដែលពលរដ្ឋប្រមូលទៅមិនទាន់អស់ ឬក៏គេបោះបង់ផងក៏មិនដឹង។ ទន្ទឹមគ្នានេះដែរ ក៏មានគំនរសំរាមរាយប៉ាយនៅតាមផ្លូវ យូរៗម្តងក្លិនស្អុយក៏ភាយចេញពីសំរាមនោះ។ អ្វីដែលគួរកត់សម្គាល់មួយទៀត នៅជណ្ដើរឡើងនៃអគារមានសរសេរពាក្យមួយឃ្លាថា «លាហើយប៊ូឌីង លាទាំងអាល័យ»៕