អាជ្ញាធរឃុំសេកុង ស្រុកសៀមប៉ាង ខែត្រស្ទឹងត្រែង បារម្ភពីឥទ្ធិពលនៃជំងឺម្យ៉ាងដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់សត្វពាហនៈ។ ការបារម្ភនេះ ក្រោយពីអ្នកភូមិរស់នៅឃុំសេកុង ប្រទះឃើញគោក្របីជាង ២០ក្បាលងាប់កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ហើយជាង ៦០ក្បាលទៀតរកមិនទាន់ឃើញ។ ចំណែកមន្ត្រីជំនាញសន្និដ្ឋានថា មូលហេតុបណ្ដាលឲ្យសត្វក្របីងាប់ ដោយសារជំងឺសាទឹក។
មេឃុំសេកុង ស្រុកសៀមប៉ាង ឲ្យដឹងនៅថ្ងៃទី២៣ ឧសភា ថា មន្ត្រីជំនាញនៃមន្ទីរកសិកម្មខែត្រស្ទឹងត្រែង កំពុងរកមធ្យោបាយសង្គ្រោះសត្វពាហនៈអ្នកស្រុកសៀមប៉ាង និងជំរុញឲ្យពលរដ្ឋដែលមានទម្លាប់លែងគោក្របីនៅក្នុងព្រៃ ប្រញាប់ប្រមូលសត្វទាំងនោះមកចិញ្ចឹមនៅលំនៅឋានវិញ ដើម្បីចាក់វ៉ាក់សាំងបង្ការ។
មេឃុំសេកុង លោក ចាន់ សុខា កត់សម្គាល់ថា អ្នកស្រុកសៀមប៉ាង មានទម្លាប់លែងគោក្របីក្នុងព្រៃនៅរដូវប្រាំង និងប្រមូលមកលំនៅឋានវិញនៅរដូវវស្សា ដើម្បីជួយការងារកសិកម្ម ក៏ប៉ុន្តែកាលពីពេលថ្មីៗនេះ គោក្របីពលរដ្ឋប្រមាណជាង ២០ក្បាល បានងាប់ក្នុងព្រៃជាបន្តបន្ទាប់ និងជាង ៦០ក្បាលបាត់ខ្លួន។ លោកថា ឃុំសេកុង មានភូមិចំនួន៤ ដែលអ្នកភូមិជួបប្រទះបាតុភាពនេះ ក្នុងនោះមានភូមិចន្ទុះ កំពុងប្រឈមខ្លាំង។ លោកបារម្ភថា បញ្ហានេះបង្កផលប៉ះពាល់សេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារពលរដ្ឋធ្ងន់ធ្ងរ ខណៈពលរដ្ឋមួយចំនួនបានយកគោក្របីមកបម្រើការងារកសិកម្ម៖ «ទម្លាប់គាត់ គាត់លែងគោក្របីពាសវាលពាសកាលនៅក្នុងព្រៃ ព្រោះជំងឺនេះគឺជាជំងឺរាលដាល ពិបាកដែរ ហើយមធ្យោបាយទៅមកក៏ពិបាកដែរ»។
របាយការណ៍របស់អាជ្ញាធរឃុំសេកុង បង្ហាញថា អំឡុងពេលពីរសប្ដាហ៍កន្លងទៅនេះ គោក្របីជាង ២០ក្បាលបានងាប់ក្នុងព្រៃ និងជាង ៦០ក្បាលកំពុងបាត់ខ្លួន។
ប្រធានមន្ទីរកសិកម្មខែត្រស្ទឹងត្រែង លោក លៀង សេង ពន្យល់ថា មូលហេតុគោក្របីអ្នកស្រុកសៀមប៉ាង ងាប់បែបនេះ ដោយសារកើតជំងឺសាទឹក ហើយអាការៈជំងឺនេះធ្វើឲ្យសត្វពាហនៈហើមពោះ ហៀរទឹកមាត់ និងហៀរសំបោរ ហើយជំងឺនេះភាគច្រើនកើតឡើងនៅខែភ្លៀងដើមរដូវវស្សា។
លោកថា ដើម្បីការងារកុំឲ្យសត្វពាហនៈឆ្លងជំងឺនេះ ពលរដ្ឋត្រូវប្រមូលគោក្របីពីព្រៃចូលក្នុងក្រោល និងចាក់ថ្នាំវ៉ាក់សាំងបង្ការ។ លោកបន្ថែមថា រហូតមកទល់ពេលនេះ មន្ត្រីនៃមន្ទីរកសិកម្ម បានចុះចាក់ថ្នាំបង្ការ និងព្យាបាលគោក្របីរបស់ពលរដ្ឋនៅស្រុកសៀមប៉ាង បានជាង ២០០ក្បាលរួចហើយ។ លោកបារម្ភថា ជំងឺនេះនឹងឆ្លងរាលដាលទៅស្រុកមួយចំនួននៅខែត្ររតនគិរី ទៀត៖ «មុនភ្លៀងជោគជាំ ត្រូវចាក់ថ្នាំការពារមុនបានវាអត់ឈឺ។ កាលណាតែយើងអត់បានចាក់វ៉ាក់សាំងការពារទេ ទឹកភ្លៀងជោគជាំ គឺឈឺហើយ»។
កាលពីខែមេសា ឆ្នាំ២០១៦ អាជ្ញាធរស្រុកសៀមប៉ាង បានចុះផ្សាយរបាយការណ៍ស្ដីពីចំនួនគោក្របីងាប់យ៉ាងហោចណាស់ជាង ៣០០ក្បាល ដោយសារគ្រោះរាំងស្ងួតខ្វះចំណី និងទឹក ខណៈបឹងបួ ឬត្រពាំងនៅតំបន់អ្នកភូមិលែងគោក្របីក្នុងព្រៃ ត្រូវរីងស្ងួត គ្មានទឹក និងស្មៅ។
មន្ត្រីអភិរក្សផ្នែកបរិស្ថាននៃអង្គការអភិរក្សសត្វស្លាបអន្តរជាតិ រកឃើញថា គោក្របីងាប់នៅស្រុកសៀមប៉ាង គឺជាសញ្ញាបង្ហាញពីហានិភ័យខ្ពស់របស់សត្វស្លាបដ៏កម្រនៅតំបន់អភិរក្សសៀមប៉ាងខាងលិច ដូចជាសត្វត្មាត និងសត្វត្រយង ជាដើម។ សត្វស្លាបទាំងនោះ បានរកចំណីចិញ្ចឹមជីវិតមួយផ្នែកពឹងផ្អែកលើសត្វស្រុករបស់អ្នកភូមិ ដែលមានទម្លាប់លែងចោលឲ្យរត់ចូលព្រៃរស់នៅជាមួយបក្សីកម្រទាំងនោះ។
ប្រធានកម្មវិធីប្រចាំកម្ពុជា នៃអង្គការអភិរក្សសត្វស្លាបអន្តរជាតិ (Bird Life International) លោក ប៊ូ វីរសក្ស ពន្យល់ថា វត្តមានសត្វក្របីបានដើរតួនាទីសំខាន់ទ្រទ្រង់សត្វស្លាបកម្រជិតផុតពូជនៅលើពិភពលោក ដែលមានវត្តមាននៅតំបន់អភិរក្សសៀមប៉ាងខាងលិច៖ «តាមដែលដឹង ចាប់ផ្តើមឆ្លងជំងឺសាទឹករួចហើយ។ នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំបារម្ភខ្លាំង។ ឥឡូវនេះជាប់រដូវឃោសនាបោះឆ្នោត បន្ទាប់ពីចប់ យើងនឹងសហការជាមួយមន្ទីរកសិកម្មខែត្រស្ទឹងត្រែង ផ្តល់វ៉ាក់សាំងដល់គោក្របីរបស់គាត់នៅតំបន់ហ្នឹង»។
លោក វីរសក្ស ពន្យល់ថា សត្វក្របីអាចរមៀលលេងក្នុងទឹកថ្លុក និងត្រពាំងដែលបង្កើតឲ្យមានសត្វល្អិតតូចៗជាច្រើនប្រភេទដែលជាចំណីពិសេសរបស់សត្វស្លាប។ លោកបារម្ភថា ចំនួនសត្វក្របីរបស់អ្នកស្រុកសៀមប៉ាង បានថយចុះខ្លាំង អាចជះឥទ្ធិពលមិនល្អដល់ការចិញ្ចឹមជីវិតរបស់សត្វត្រយងយក្ស សត្វត្មាត សត្វត្រយងចង្កោមពណ៌ស និងសត្វកម្រផ្សេងទៀត៕