អតីតពលរដ្ឋបុរីកីឡា ដែលត្រូវអាជ្ញាធរជម្លៀសឲ្យទៅរស់នៅតំបន់ភ្នំបាត ខេត្តកណ្ដាល នាំគ្នាសុំសំយាបផ្ទះអ្នកភ្នំពេញ ដើម្បីស្នាក់នៅពេលយប់ ខណៈពួកគេឡើងមករកប្រាក់ចិញ្ចឹមក្រពះ។ មន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្សធ្វើការងារទាក់ទងលំនៅឋានយល់ថា អាជ្ញាធរក្រុងភ្នំពេញ គួរផ្ដល់សំណងបន្ថែមដល់ពលរដ្ឋទាំងនោះដើម្បីឲ្យពួកគេមានលទ្ធភាពរស់នៅបានសមរម្យ។
«សំឡេងពលរដ្ឋនិយាយពីការលំបាករបស់ខ្លួន»
ជាពលរដ្ឋរស់នៅតំបន់បុរីកីឡា ដូចគ្នាកាលពីជាង ៥ឆ្នាំមុន អតីតពលរដ្ឋបុរីកីឡា ដែលត្រូវអាជ្ញាធរជម្លៀសឲ្យទៅរស់នៅតំបន់ភ្នំបាត ជាង ១៤០គ្រួសារ គ្មានសំណាងទទួលបានការអភិវឌ្ឍនៅនឹងកន្លែងដូចពលរដ្ឋផ្សេងទៀតទេ។ ព្រោះតែមិនអាចទ្រាំរស់នៅកណ្ដាលព្រៃ ជាប់ជើងភ្នំព្រះរាជទ្រព្យក្រុមពលរដ្ឋខ្លះ បាននាំគ្នាមករស់នៅភ្នំពេញ ដោយសុំសំយាបផ្ទះគេរស់នៅ។ អ្នកខ្លះទៀតក៏រស់នៅលើគំនរសំរាមជាប់អគារបាក់បែកដែលក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច (Phan Imex) មិនទាន់វាយកម្ទេច។
កំពុងបោកគក់ខោអាវមានទឹកសាប៊ូដាក់នៅក្នុងចានដែក លោកស្រី គឹម សារ៉ាន ទទួលបានកម្រៃពីមុខរបរនេះជាងមួយម៉ឺនរៀល ដោយបោកគក់ខោអាវពី ៥០ ទៅ ៦០កំប្លេ ប៉ុន្តែមិនបានរាល់ថ្ងៃទៀងទាត់នោះទេ។
ខោអាវច្រើនសម្រាប់របស់ពលរដ្ឋរស់នៅបុរីកីឡា ធ្វើឲ្យអតីតពលរដ្ឋបុរីកីឡា ដែលសព្វថ្ងៃរស់នៅភ្នំបាត ទទួលបានកម្រៃតិចតួចពីរបរបោកខោអាវ។ លោកស្រីបន្តថា ពេលនេះកូនរបស់លោកស្រីបានបោះបង់ចោលការសិក្សាតាមម្ដាយមករស់នៅភ្នំពេញ៖ «»។
ក្រៅពីពលរដ្ឋសុំសំយាបផ្ទះគេរស់នៅ ក៏មានអ្នកផ្សេងទៀតប្រឹងទ្រាំរស់ជាមួយគំនរសំរាមជាប់អគារបាក់បែក ដែលក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច មិនទាន់វាយកម្ទេច។ នៅទីនោះក្រៅពីសំរាមមានក្លិនស្អុយ សត្វរុយមិនព្រមទៅណានោះ ក៏មានក្រុមក្មេងញៀនថ្នាំរស់នៅផងដែរ។
អតីតពលរដ្ឋបុរីកីឡា ម្នាក់ទៀត លោកស្រី សាន សារ៉ុម ដែលមានសភាពទឹកមុខស្លេកស្លាំងដើរសុំជ្រកតាមសំយាបផ្ទះគេដែរនោះ ឲ្យដឹងថា សព្វថ្ងៃស៊ីឈ្នួលបោកខោអាវ និងដើររើសអេតចាយដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត។ លោកស្រីបន្តថា នៅទីនេះកន្លែងគ្មានកន្លែងរស់នៅសមរម្យ ប៉ុន្តែអាចធ្វើឲ្យរកប្រាក់ចិញ្ចឹមជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ ហេតុផលម្យ៉ាងទៀត នៅភ្នំពេញ លោកស្រីងាយស្រួលក្នុងការទាមទារទៅស្ថាប័នរបស់រដ្ឋនានា ជាពិសេសគឺសាលាក្រុងភ្នំពេញ ផ្ដល់ដំណោះស្រាយបន្ថែម៖ «»។
សព្វថ្ងៃពលរដ្ឋដែលត្រូវអាជ្ញាធរជម្លៀសទៅរស់នៅភ្នំបាត ទាំងមុន និងក្រោយ មានជាង ១៤០គ្រួសារ ប៉ុន្តែមិនមែនពលរដ្ឋទាំងអស់មករកប្រាក់នៅភ្នំពេញ ទាំងអស់នោះដែរ។ អ្នកផ្សេងទៀត ក៏ទ្រាំរស់នៅភ្នំបាត។
ទន្ទឹមនឹងការរៀបរាប់ពីទុក្ខលំបាកនៃការរស់នៅតាមសំយាបផ្ទះគេ និងគំនរសំរាម ក្រុមពលរដ្ឋនាំក្រុមអ្នកយកព័ត៌មានអាស៊ីសេរី ទៅផ្ទះរបស់ពួកគេនៅតំបន់ភ្នំបាត ក្នុងឃុំផ្សារដែក ស្រុកពញាឮ ខេត្តកណ្ដាល។ ទីតាំងដែលជម្លៀសពលរដ្ឋទៅរស់នៅទីនោះ មានចម្ងាយជាង ៥០គីឡូម៉ែត្រ ពីរាជធានីភ្នំពេញ ដែលនៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីភ្នំព្រះរាជទ្រព្យ ដែលជាតំបន់ទេសចរណ៍។
ផ្ទះរបស់ពលរដ្ឋសង់ពីឈើ ជញ្ជាំងធ្លុះធ្លាយ ដំបូលប្រក់ស័ង្កសី ក្បាល ៤ម៉ែត្រកន្លះ បណ្ដោយ ១២ម៉ែត្រ។ ទីនេះមិនទាន់មានទឹកភ្លើងរបស់រដ្ឋនៅឡើយ ផ្ទះខ្លះមានអណ្ដូងទឹកនៅមុខផ្ទះ និងមានដើមស្វាយផងដែរ៖ «»។
ដើមស្វាយនេះពលរដ្ឋអះអាងថា កាលពី ៥ឆ្នាំមុន អតីតអភិបាលក្រុងភ្នំពេញ លោក កែប ជុតិម៉ា បានសន្យាជាមួយពលរដ្ឋថា នៅពេលស្វាយនេះចេញផ្លែ លោកនឹងសង់ផ្ទះថ្មីជូនពលរដ្ឋ ព្រមទាំងរៀបចំតំបន់នេះឲ្យមានផ្លូវ ទឹក ភ្លើង សាលារៀន មន្ទីរពេទ្យ ជាដើម។ ប៉ុន្តែមកដល់ពេលនេះ សាលាក្រុងភ្នំពេញ មិនបានធ្វើតាមការសន្យាទេ។ លោកស្រី សាន សារ៉ុម ប្រាប់ថា ដើមស្វាយរបស់លោកស្រីចេញផ្លែបានពីរឆ្នាំហើយ គ្មានមន្ត្រីរូបណាមកជួបពលរដ្ឋ ឬមកប្រាប់ពីគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍នៅភ្នំបាត ម្ដងណាឡើយ៖ «»។
កន្លែងដែលពួកគេរស់នៅកណ្ដាលព្រៃភ្នំ និងគ្មានដីទំនេរឲ្យពួកគេបង្កបង្កើនផលឡើយ។ ពលរដ្ឋគ្មានលទ្ធភាពទៅប្រកបរបរនៅក្នុងតំបន់មួយនេះ ព្រោះពួកគេគ្មានដើមទុន។ លោកស្រី រង់ សំណាង ដែលកំពុងរស់នៅតំបន់ភ្នំបាត និយាយថា ដោយសារគ្មានមុខរបរច្បាស់លាស់ និងខ្វះខាតក្នុងការរស់នៅត្រូវបង្ខំចិត្តកាត់សក់លក់។ លោកស្រីស្នើឲ្យសាលាក្រុងភ្នំពេញ ជួយអភិវឌ្ឍន៍តំបន់ភ្នំបាត តាមការសន្យាដើម្បីឲ្យក្រុមពលរដ្ឋអាចរស់នៅបានសមរម្យដូចពលរដ្ឋផ្សេងទៀត៖ «»។
កិច្ចសន្យាសាងសង់អគាររវាងក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច និងពលរដ្ឋបុរីកីឡា កាលពីខែមករា ឆ្នាំ២០០៤ មានស្នាមផ្ដិតមេដៃរបស់អ្នកស្រី ស៊ុយ សុផាន ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច និងស្នាមផ្ដិតមេដៃតំណាងសហគមន៍បុរីកីឡា រួមមានទាំងអតីតចៅហ្វាយក្រុងភ្នំពេញ លោក កែប ជុតិម៉ា ជាសាក្សី ព្រមព្រៀងគ្នាថា ក្រុមហ៊ុនត្រូវសង់អគារចំនួន ១០ខ្នងអោយទៅអ្នកភូមិបុរីកីឡា រស់នៅ។
ជាថ្នូរនឹងការសាងសង់នេះ ក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច ទទួលបានដីទំហំជាង ២ហិកតារកន្លះពីរដ្ឋសម្រាប់សាងសង់ផ្ទះល្វែងជាកម្មសិទ្ធិផ្ទាល់ខ្លួននៅក្នុងសហគមន៍បុរីកីឡា ដដែលនោះ។
បើទោះជាកិច្ចសន្យានេះបានចែងយ៉ាងច្បាស់អំពីកាតព្វកិច្ចផ្លូវច្បាប់ ដែលក្រុមហ៊ុនត្រូវសង់អោយបាន ១០អគារក៏ដោយ ប៉ុន្តែក្រោយពេលសង់បានតែ ៨អគារ ក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច បានប្រកាសថា ខាតបង់ជាង ៣លានដុល្លារអាមេរិក នាំអោយមិនអាចសាងសង់ ២ខ្នងទៀតបានឡើយ។ គ្មានការត្រួតពិនិត្យណាមួយពីសមត្ថកិច្ចរដ្ឋ ឬតុលាការដើម្បីបញ្ជាក់ថា ក្រុមហ៊ុនពិតជាមានការខាតបង់មែន ឬទេ។
ទាក់ទងរឿងនេះ នាយកលេខាធិការដ្ឋាននៃក្រុមការងារពិសេសសិទ្ធិលំនៅឋាន លោក សៀ ភារម្យ ឲ្យដឹងទៀតថា ក្នុងរយៈពេលជាង ៥ឆ្នាំកន្លងទៅក្នុងចំណោមពលរដ្ឋមិនព្រមចាកចេញចំនួន ១៥៤គ្រួសារ អាជ្ញាធរដោះស្រាយបាន ៩០ភាគរយ ដែលជាការអនុញ្ញាតឲ្យពលរដ្ឋចូលទៅរស់នៅអគារថ្មីបុរីកីឡា។ ប៉ុន្តែលោកថា ក្រុមពលរដ្ឋដែលត្រូវជម្លៀសឲ្យទៅរស់នៅភ្នំបាត ខេត្តកណ្ដាល នៅតែរស់នៅដោយលំបាកវេទនា៖ «»។
ជាញឹកញាប់ អតីតពលរដ្ឋបុរីកីឡា តែងតែលើកគ្នាពីភ្នំបាត មកតវ៉ាទាមទារសំណងបន្ថែមពីស្ថាប័នកំពូលៗរបស់ជាតិ ដូចជារដ្ឋសភា ខុទ្ទកាល័យនាយករដ្ឋមន្ត្រី ក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច និងជាពិសេសសាលាក្រុងភ្នំពេញ។
ក្រុមពលរដ្ឋទាមទារឲ្យអាជ្ញាធរផ្ដល់ទីតាំងថ្មីនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ និងត្រូវសង់ផ្ទះមួយល្វែងសម្រាប់មួយគ្រួសារ រួមទាំងផ្ដល់ថវិកា ៥ពាន់ដុល្លារ។ ចំណុចទី២ ផ្ដល់ប្រាក់ ១គ្រួសារមួយម៉ឺនដុល្លារ និងត្រូវរៀបចំតំបន់ភ្នំបាត ឡើងវិញ។ ប៉ុន្តែពួកគេមិនទាន់បានទទួលចម្លើយជាវិជ្ជមាននៅឡើយទេ។
អភិបាលរង និងជាអ្នកនាំពាក្យសាលារាជធានីភ្នំពេញ លោក មាន ចាន់យ៉ាដា ថា សាលាក្រុងគ្មានគម្រោងផ្ដល់សំណងបន្ថែមណាមួយដល់អតីតពលរដ្ឋបុរីកីឡា ទាំងនោះទេ។ ប៉ុន្តែលោកថា មន្ត្រីសាលាក្រុងភ្នំពេញ នឹងចុះដល់តំបន់ភ្នំបាត ក្នុងពេលណាមួយ ដើម្បីពិនិត្យពីស្ថានភាពជាក់ស្ដែងរបស់ពលរដ្ឋ មុននឹងឈានដល់ការរៀបចំហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដែលរួមមាន ផ្លូវ ទឹក ភ្លើង ដល់ពួកគេ៖ «»។
បន្ថែមលើនេះ អភិបាលរងសាលាក្រុងភ្នំពេញ មួយទៀត គឺលោក ឃួង ស្រេង លើកឡើងក្នុងសន្និសីទសារព័ត៌មានកាលពីពេលថ្មីៗនេះ ដោយលោកមិនជឿថា អតីតពលរដ្ឋបុរីកីឡា ដែលត្រូវបានអាជ្ញាធរក្រុងភ្នំពេញ ជម្លៀសឲ្យទៅតំបន់ភ្នំបាត ធ្លាក់ខ្លួនដើរសុំទានរើសអេតចាយនោះទេ។ ប៉ុន្តែការថ្លែងបែបនេះរបស់លោក ឃួង ស្រេង ត្រូវតំណាងអតីតពលរដ្ឋបុរីកីឡា លោកស្រី គឹម សារ៉ាន ច្រានចោល៖ «»។
ក្រុមអ្នកច្បាប់ និងក្រុមសកម្មជនសិទ្ធិមនុស្សដែលបានតាមដានបញ្ហានេះ សុទ្ធតែអះអាងថា ក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច ជាអ្នកបំពានច្បាប់ក្នុងវិវាទដីធ្លីសហគមន៍បុរីកីឡា៕