អ្នកជំនាញខាងសេដ្ឋកិច្ច និងសហជីពលើកឡើងថា ការនាំចេញវិស័យសំលៀកបំពាក់ និងស្បែកជើងមានចំនួនកើនឡើង ឬធ្លាក់ចុះនោះ អាស្រ័យលើស្ថានភាពនយោបាយល្អ ឬអាក្រក់នៅកម្ពុជា។ ក្រុមសហជីពលើកឡើងថា នៅរៀងរាល់ស្ថានភាពនយោបាយជាប់គាំង ឬមិនល្អនោះ ទំហំនៃការនាំចេញក៏ធ្លាក់ចុះដែរ។
អ្នកជំនាញខាងសេដ្ឋកិច្ច និងតំណាងសហជីពសម្ដែងការព្រួយបារម្ភអំពីផលប៉ះពាល់ការនាំចេញវិស័យវាយនភណ្ឌកាត់ដេរ និងស្បែកជើងនេះ ស្របពេលការនាំចេញនៅដើមឆ្នាំ២០១៧ មានចំនួនកើនឡើងតិចតូចនៅឡើយ។ នេះបើយោងតាមរបាយការណ៍របស់ក្រសួងការងារ និងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ។
ក្រសួងការងារ និងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ កាលពីថ្ងៃទី៧ ខែវិច្ឆិកា បានចេញរបាយការណ៍នាំចេញសំលៀកបំពាក់ និងស្បែកជើងក្នុងរយៈពេល ៦ខែ ដើមឆ្នាំ២០១៧ គិតជាទឹកប្រាក់មានចំនួនជាង ៣.៧០០លានដុល្លារ (៣.៧៣០,៣)។ របាយការណ៍របស់អង្គការអន្តរជាតិខាងការងារ (ILO) បង្ហាញថា ការនាំចេញកាលពីឆ្នាំ២០១៥ មានចំនួន ៦.៨០០លានដុល្លារ ឆ្នាំ២០១៦ មាន ៧.៣០០លាន និងសម្រាប់ឆ្នាំ២០១៧ ការព្យាករចន្លោះពី ៧.៨០០លាន ទៅ ៨.០០០លានដុល្លារអាមេរិក។
សម្ព័ន្ធសហជីពប្រជាធិបតេយ្យកម្មករកាត់ដេរកម្ពុជា លោក អាត់ ធន់ មានប្រសាសន៍ថា រយៈពេល ៦ខែដើមឆ្នាំនេះ ទំហំនាំចេញនៅមានកំណើនតិចតួចនេះ ដោយសារតែស្ថានភាពនយោបាយនៅដើមឆ្នាំ២០១៧ មិនទាន់មានភាពតានតឹងខ្លាំងនៅឡើយ។ បញ្ហានេះ គេមិនទាន់ដឹងថា តើរយៈពេល ៦ខែចុងឆ្នាំ២០១៧ ការនាំចេញនៅតែបន្តកើនឡើង ឬថយចុះនោះឡើយ៖ «បើសិនជានយោបាយមានស្ថិរភាព អ្នកវិនិយោគអាចមានឧបសគ្គដែរ ប៉ុន្តែដល់ឥឡូវនេះមានបញ្ហានយោបាយហ្នឹងក៏វាប៉ះពាល់ដែរ។ និយោជកដាក់ទុកទៅប្រទេសណាក៏ដោយ អោយតែជិតបោះឆ្នោត គេតែងតែពិចារណា ឬក៏ស្ថានភាពនយោបាយមិនស្រួលគេតែងពិចារណាបញ្ជាទិញបន្ថែមអីអ៊ីចឹង»។
ប្រតិភូសហភាពអឺរ៉ុប កាលពីពេលថ្មីៗនេះ បានព្រមានថា កម្ពុជានឹងអាចប្រឈមពីការកាត់ជំនួយ និងការពិនិត្យឡើងវិញចំពោះវិស័យពាណិជ្ជកម្មជាមួយសហភាពអឺរ៉ុប ដោយសារការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញបក្សប្រឆាំង និងការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សនៅកម្ពុជា ដោយសារតែលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន កំពុងប៉ុនប៉ងរំលាយគណបក្សប្រឆាំង។
ការនាំចេញវិស័យវាយនភណ្ឌរបស់កម្ពុជា ទៅកាន់ទីផ្សារអន្តរជាតិនោះ គឺមានសហរដ្ឋអាមេរិក សហភាពអឺរ៉ុប ជប៉ុន និងកាណាដា។ ទីផ្សារដែលធំជាងគេក្នុងចំណោមប្រទេសទាំងនេះ គឺទីផ្សារសហភាពអឺរ៉ុប និងបន្ទាប់មកសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលប្រភេទទំនិញខ្លះ អាមេរិកអនុគ្រោះពន្ធ និងយកពន្ធតិចតូចជាទីផុត។
អ្នកជំនាញខាងកសិកម្ម និងសេដ្ឋកិច្ច និងជាអតីតប្រធានអង្គការសេដាក លោក យ៉ង សាំងកុមារ ធ្លាប់ឲ្យដឹងថា កម្ពុជាមិនអាចពឹងផ្អែកលើវិស័យវាយនភណ្ឌក្នុងការជំរុញឲ្យសេដ្ឋកិច្ចជាតិមានការរីកចម្រើនខ្លាំងបានទេ លុះត្រាតែរដ្ឋាភិបាលត្រូវមានគោលនយោបាយកសិកម្មដែលមានសក្ដានុពលខ្ពស់ក្នុងការជំរុញកំណើនសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជា។ ប៉ុន្តែដោយសារស្ថានភាពនយោបាយបែបនេះ នឹងធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ទាំងវិស័យវាយនភណ្ឌ និងវិស័យកសិកម្ម ដែលកសិផលគ្មានទីផ្សារ និងតម្លៃថោកជាដើម។
នៅរយៈពេលពីរបីខែចុងក្រោយនេះ លោក ហ៊ុន សែន ហាក់បីដូចជាសម្ដែងការយកចិត្តទុកដាក់ដល់កម្មករ ដោយលោករៀបចំជួបជុំកម្មកររាប់ម៉ឺននាក់ជារៀងរាល់សប្ដាហ៍។ ទន្ទឹមនឹងនេះ និយោជក និងរដ្ឋាភិបាលសន្យាផ្ដល់ជូនប្រាក់ខែជូនកម្មករឲ្យបាន ១៧០ដុល្លារក្នុង១ខែ ចាប់ពីឆ្នាំ២០១៨ ទៅ។
តំណាងសហជីពលើកឡើងថា ថ្វីបើវិស័យវាយនភណ្ឌមានឥទ្ធិពល និងជួយជំរុញកំណើនសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជាក្ដី ប៉ុន្តែវិស័យនេះនៅមានឧបសគ្គជាច្រើនដែលទាមទារឲ្យរដ្ឋាភិបាលដោះស្រាយ រួមមានកម្ពុជា មិនមែនជាប្រទេសផលិតវត្ថុធាតុដើម គឺនាំចូលពីក្រៅប្រទេស ហើយគ្រាន់តែជាកន្លែងកាត់ និងដេរ ដែលប្រាក់ចំណូលពីវិស័យវាយនភណ្ឌត្រូវចំណាយលើវត្ថុធាតុដើមជាង ៦០%។ បញ្ហាហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ទឹកភ្លើងថ្លៃ សេវាកម្ម ការគោរពលក្ខខណ្ឌការងារ និងការគោរពសិទ្ធិមនុស្ស និងស្ថានភាពនយោបាយកំពុងជាប់គាំង និងបង្កហានិភ័យដល់អ្នកវិនិយោគ និងសង្គមកម្ពុជា ទាំងមូល៕